شعرمعاصر
نویسنده: علی هبوط محمدی(85/7/8 :: 3:24 عصر)
سهراب سپهری
ریخته سرخ غروب
جابجا بر سر سنگ.
کوه خاموش است.
می خروشد رود.
مانده در دامن دشت
خرمنی رنگ کبود.
سایه آمیخته با سایه.
سنگ با سنگ گرفته پیوند.
روز فرسوده به ره می گذرد.
جلوه گر آمده در چشمانش
نقش اندوه پی یک لبخند
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
کل بازدید:9037
بازدید امروز:3
بازدید دیروز:11
اوقات شرعی
درباره خودم
لوگوی خودم
اشتراک
فهرست موضوعی یادداشت ها
آرشیو
